Κάθε μέρα, η ίδια σκέψη. Μια μορφή αγγελική, απαλλαγμένη από τα ψεγάδια της. Κάθε μέρα η ίδια ανάγκη. κάθε βράδυ. Μια αγκαλιά. Εκείνο το απερίγραπτα όμορφο συνάισθημα. Ένα ζεστό σώμα συντροφιά με το δικό μου. "Καληνύχτα ζωή μου". Τρείς λέξεις που ξεχειλίζουν ηρεμία, ευτυχία. Πόσο μου λείπει. Η αγάπη; Όχι. Η ευτυχία...
κάθε μέρα. Μια συνεχόμενη ρουτίνα στους ήχους του σιδερά από το Μεσαίωνα. Ξέρεις....
Κάθε μέρα. Παράξενο πράγμα η ευτυχία. Έρχεται και φεύγει πάντα απρόσκλητη. και ξέρεις, είναι ο βασικός αίμοδότης του πιο άσχημου καρκίνου μου. Της ελπίδας. Τί άσχημη που είναι η ελπίδα!! ντύνεται τα πιο φανταχτερά χρώματα για να καλύψει τη σαπίλα της. Και πάντα καταφέρνει να με σαγηνεύει.
Και αύριο η ίδια μέρα...
ελλειψη........