Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Οργή. Κοχλάζον αίμα.
Δεν υπάρχει ειλικρινής έρωτας. και η αγάπη είναι απλά φόβος.
Κάθε συναίσθημα όμορφο που ζείς είναι ένα μικρό διάλειμμα από το σκοτάδι.
ΠΟΤΕ το αντίθετό.
Στο χτύπημα του εγωισμού, η απάντηση ηχηρή: ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΛΗΘΗ. ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ.
Προδοσία. Είναι τελείως περριτό πλέον το συναίσθημα του έρωτα. Κοίτα γύρω σου τα αποτελέσματά του. Μόνο ανοιχτές, βρώμικες πηγές.
Μακριά... Ποτέ ξανά. Ποτέ τόσο αληθινά. Για ακόμα μια φορά μείον. Σίγουρα με ευθύνες. Αλλά μείον.
ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Κάθε στιγμή που περνάει η φωνή στο μυαλό, ψιθυρίζει, μιλάει και πλέον ουρλιάζει.
ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
ΠΟΤΕ ΠΙΑ.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ

Μαύρα σύννεφα πάνω από τον κόσμο. Μέσα στα λεωφορεία, πρόσωπα πέτρινα, στους δρόμους μυρωδίες σαπίλας και αρώματα βαρεία που δεν καλύπτουν την δυσωδία. Την εντείνουν. Νεύρα. Συσσωρεύεται οργή. Κοχλάζει θυμός.
Οι μέρες μας είναι παράξενες. Ύπουλες. Που μας πάνε;
Ποιός ξέρει;
Σέρνονται αρρώστιες. Αρρώστιες της πιο βαρειάς μορφής. Αρρώστιες της συνείδησης.
Τα πρόσωπα του κόσμου. Το Πρόσωπο της κοινωνίας... Άχρωμο, σφιχτό. Θυμωμένο.
Ποιός ξέρει;
Έχε τα μάτια σου ανοικτά. Οι μέρες που έρχονται θα είναι μοναδικές. Οι μουσικές θα γίνουν βίαιες, τα τραγούδια ουρλιαχτά, οι χοροί μαλώματα.
Εγρήγορση. Έρχονται μέρες που θα καθαρίσει ο τόπος από την σαπίλα.
Πράγματα παράξενα....
(γι'αυτούς που μύωπες δεν ψάχνουν στο τραγούδι το κλασικό πια τα σωστά γυαλία.)

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Κάθε μέρα, η ίδια σκέψη. Μια μορφή αγγελική, απαλλαγμένη από τα ψεγάδια της. Κάθε μέρα η ίδια ανάγκη. κάθε βράδυ. Μια αγκαλιά. Εκείνο το απερίγραπτα όμορφο συνάισθημα. Ένα ζεστό σώμα συντροφιά με το δικό μου. "Καληνύχτα ζωή μου". Τρείς λέξεις που ξεχειλίζουν ηρεμία, ευτυχία. Πόσο μου λείπει. Η αγάπη; Όχι. Η ευτυχία...
κάθε μέρα. Μια συνεχόμενη ρουτίνα στους ήχους του σιδερά από το Μεσαίωνα. Ξέρεις....
Κάθε μέρα. Παράξενο πράγμα η ευτυχία. Έρχεται και φεύγει πάντα απρόσκλητη. και ξέρεις, είναι ο βασικός αίμοδότης του πιο άσχημου καρκίνου μου. Της ελπίδας. Τί άσχημη που είναι η ελπίδα!! ντύνεται τα πιο φανταχτερά χρώματα για να καλύψει τη σαπίλα της. Και πάντα καταφέρνει να με σαγηνεύει.
Και αύριο η ίδια μέρα...
ελλειψη........