Καθόταν μόνη της. Περίμενε κάποια βοήθεια.... από το πουθενά. Δεν ήξερε αν ήθελε να κλάψει ή να γελάσει. Δεν ήξερε τί έπρεπε να κάνει.
Ήξερε μόνο πως τον αγαπούσε. Πως ήταν η ζωή της.
Έκλεισε τα μάτια της. τον ένιωσε στο πλάι της να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να της λέει "Σ'αγαπώ, ό,τι και αν γίνει θα σε αγαπώ.". τον πίστευε. Αλλά έφτανε?
Ξανάνοιξε τα μάτια της. Συνέχιζε να τον νιώθει δίπλα της. Θα μπορούσε να ζήσει εκείνες τισ στιγμές για μια ζωή. Η ανάσα του, ο καπνός από το τσιγάρο του, οι χτύποι της καρδιάς του, όλα ήταν εκεί. Εκτός από αυτόν. Σήκωσε το τηλέφωνο.
Μετά από 10 λεπτά ξεκίνησε να τον βρει στο λιμάνι. Εκεί που αυτός την περίμενε για 3 χρόνια.
